De sluis door en naar Texel

Afgelopen nacht was het heet, net zoals in de rest van Nederland. Om 1:30 toch maar proberen te gaan slapen. Op dat moment was het nog 29 graden in de boot. Buiten slapen is geen optie, we hebben (nog) geen klamboe en met een gekneusde rib kan ik niet plat liggen. Om 5:30 nog wakker, wel een beetje in slaap gevallen, maar we werden steeds wakker. Om 5:30! kwam er een klein beetje wind en is het gelukt om ff te slapen. We wilden wel een beetje wakker zijn als we door de sluis gaan.

Bij opstaan direct op waddenhavens.nl gekeken of Texel plek heeft. Zeer beperkt geeft de website aan. Gebeld met de havenmeester, uitgelegd dat wij straks willen komen, maar een klassiek, lastig manoeuvreerbaar schip hebben. Wat een geweldige havenmeester, heeft met ons mee gedacht en bij uitzondering een plek voor ons gereserveerd. Om 15:08 is het hoogwater bij Kornwederzand, dus tegen die tijd door de sluis. Om 12:30 worden Jasper en ik toch wat onrustig, laten we maar al naar de sluis gaan. Misschien kunnen we niet gelijk mee en zowel dan maar het eerste uur stroom tegen.

Dwars in de sluis

Wegvaren ging super goed, Makkerdiep afvaren en gelijk stuurboord uit de sluis in. De Lorentzsluis staat open en we kunnen gelijk door. We gaan voor het eerst met zijn tweetjes van zoet naar zout en we hebben wat last van spanning. Allebei zijn we goed in spanning onder controle houden, dus we zijn kalm. In de sluis is het chaos. Twee schepen (die de helft wegen en wel een boegschroef hebben) liggen dwars in de sluis.

Oude regel bij een sluis: Van zoet naar zout…

Er is een oude regel, van zoet naar zout gaat fout. In de sluis moet het schip eerst achter vastgelegd worden en dan pas voor. Nou die twee lukten dat dus niet. Wij gaan als één van de laatste erin en we leggen direct aan een ander schip achter vast. Van achteren kwam er nog een schip, die schipper had last van de hitte en misschien wel stress, die begint tegen ons te schreeuwen dat we door moeten varen. Op zijn schreeuwen reageren we niet, maar we maken los en varen een schip door. Aan bakboord zijde begint er ook één te gillen dat we verder moeten, op die riepen Jasper en ik tegelijk, we zijn toch bezig!! Verder kunnen we niet, voor ons liggen er nog twee dwars. De schipper achter ons zag dat niet goed, die vaart langs ons, terwijl die makkelijk bij ons langszij kon, maar kwam toen zelf dwars.

Uiteindelijk ligt iedereen en de Lorentzsluis gaat dicht. We stijgen een meter en dat gaat allemaal soepel. De sluisdeuren gaan weer open, de sluismeester riep om dat de brug gelijk voor ons allemaal open gaat zodat niemand lang hoeft te wachten. De lichten staan op rood/groen (standby modus) en we houden dus de motor standby. Huh wat gebeurt er nu, de lichten springen op rood…..huh?!? De sluismeester roept om, we moeten allemaal aanleggen, de brug wil niet draaien. Aan stuurboord en bakboord zijde, in de kom tussen de sluis en de brug, zijn er hoge palen waar je kan aanleggen, dus dat hebben we gedaan. Bijna iedereen wilde vooraan liggen, wij liggen lekker rustig ver daar achter.

Geen eigen keuze

Na 30 minuten wachten zagen we mensen met oranje hesjes op de brug lopen. Hopelijk kunnen ze het fiksen. Na 1 uur en 45 minuten wachten, het is inmiddels 15:45 roept de sluismeester om dat het probleem is opgelost. Iemand heeft gisteravond een schakelaar omgezet, waardoor de brug niet goed gekoeld wordt en dus niet open kan. Rijkswaterstaat geeft in ieder geval tot 18:00 geen toestemming om de brug te laten draaien. Het is teveel risico, als de brug niet meer dicht kan, staan de automobilisten in de volle zon te koken. Aangezien voor ons 18:00 uur te laat is om erdoor te gaan. We konden max 2 uur na hoogwater vertrekken vanaf de brug om stroom mee te houden.

De keuze wordt dus voor ons gemaakt. De lorentzsluis heeft twee sluizen en beide gaan open. Daarop breekt er chaos uit, iedereen gooit als een malle los en varen vol gas op de stuurboord sluis. Jasper en ik wachten geduldig, in bakboord sluis gaat alleen een beroeps. Ik roep de sluismeester op en vraag of we achter de beroeps mogen ivm ons schip, de sluismeester vraagt naar de lengte en is na mijn antwoord, 12,20 meter, direct akkoord.

En weer terug…

Een Duitser vraagt geen toestemming en die vaart er gewoon in, maar ook die komt dwars te liggen. De regel van zout naar zoet is eerst voor vast. Jasper en ik blijven weer heel kalm, maar ik snauw wel een keer naar de Duitser dat hij moet doorvaren, we hebben geen remmen op een schip! Omdat wij bij de beroeps lagen werden we als eerste geschut en konden direct bakboord uit terug naar Makkum. Liggen weer aan dezelfde steiger. We hebben de havenmeester van Oude Schild op Texel gebeld en uitgelegd dat we vandaag niet komen. Nu samen aan het nagenieten, wat een dag!!! Zijn super trots op onze kalmte en de goede manoeuvres. Twee liter vocht verloren, vele ervaringen rijker. Als morgen het weer het toelaat doen we poging twee!