Huurders in de jachthaven
Chaos, dat is het woord wat ik voor vandaag kan gebruiken. De zomervakantie is duidelijk begonnen en dat is hier in de haven dus ook goed te merken. Het is nog vroeg in het hoogseizoen en dat is een populaire tijd voor huurders. Jasper en ik zijn best streng voor ons zelf, qua varen, maar zeker ook qua aanleggen en wegvaren. Na wat we hier vandaag de huurders allemaal hebben zien doen, zijn we best trots op onszelf.
Er is een natie in Europa die blijkbaar leert dat je de stootwillen al aan de buitenkant hangt voordat de box in gevaren wordt. Tjonge jonge wat een Chaos, de één na de ander lag dwarser dan dwars in de box, doordat die stootwillen achter de palen blijven hangen. Hup, keihard gas geven waardoor ze vol tegen een ander schip aanvaren. Reageren de huurders daarop? Soort van, of ze gaan duwen tegen sceptervoeten vanaf de buitenkant. Daar zijn die totaal niet voor gemaakt, ze kunnen kracht hebben vanaf de binnenkant, niet vanaf buiten!! Het gebeurt ook dat de mensen een ander schip raken en gewoon weer wegvaren om het in een andere box te gaan proberen.
Nieuwe buren, huurders!
We kregen nieuwe buren, huurders! Wij zijn binnen aan het lunchen en horen Boem!! Boem?!? Hoezo boem?!?. Jasper en ik rennen naar buiten en de spiegel van onze nieuwe buren ligt tegen ons aan te rijden. Kakzooi, we geven het schip een harde zet en controleren gelijk ons vrijboord of ze schade hebben gevaren. Gelukkig niks aan de hand, maar ze krijgen het schip niet onder controle. De stootwillen hangen er nu wel goed tussen, maar ze komen weer onze kant op.
Een huurder wil het schip afduwen aan onze sceptervoet, Jasper reageert, vind ik schitterend, met: Nein, nein, nein!!!! roept Jasper heel hard naar die man. Hij kijkt Jasper zeer geschrokken aan, maar laat wel gelijk onze sceptervoet los. Uiteindelijk lukt het ze om het schip een soort van recht te trekken, wij staan inmiddels op de steiger om de achter landvasten op te vangen. Ze leggen het schip alleen zo schuin in de box dat wij opzij worden gedrukt. Scheize, ik vraag, niet zo heel vriendelijk, of hij wat meer de andere kant op wil gaan, je drukt ons uit de box!! Oh, de huurder kijkt mij suffig aan, maar ze doen wel wat ik vraag.
Aan de grond
Ligt dat schip net stil horen we aan de andere kant kggggg….kggggg?!?! Ja hoor, een schip wat buiten de palen vaart, die palen geven aan dat het daarachter te ondiep is om te varen. Zit die vast, op de rotsbodem. We hoorden haar kiel en roer over de rotsen schrapen. Dat is echt een heel naar geluid, ik heb mijn vingers al in mijn oren. Nou we dachten dat die zouden wachten totdat het water hoger komt te staan. Nee hoor, ze zetten gewoon de motor voluit in zijn vooruit en schrapen/ bonken zo over de ondiepte terug naar het diepere gedeelte!!!! Wat?!? Hoe dan?!? Waarom doe je dat, je vaart dan echt fikse schade aan de kiel en met nog meer pech raakt het roer ook beschadigd.
Het bleek een huurboot, tja wat moet ik daar nou van zeggen? een chaos? Zullen we de verhuurder bellen….nee, we vinden dat mensen zelf een meldingsplicht hebben. Nog steeds begrepen we niet dat ze buiten die palen terecht zijn gekomen, horen we ze tegen elkaar zeggen dat ze niet wisten dat het water lager kon worden in de haven. Wat?!?!? Nog nooit gehoord van eb en vloed? Het is nu ook nog springtij en dan is het nog water in de haven nog lager dan normaal!
Om zenuwachtig van te worden
Ik zie hier nog wel de humor van in, al die huurders die geen idee hebben wat ze aan het doen zijn. Jasper niet, die vreet zich van binnen helemaal op. Het commentaar van Jasper werkt op mijn lachspieren, ik krijg gewoon de slappe lach. Tranen rollen over mijn wangen, dit werkt voor Jasper ook, dus we hebben samen echt zitten schateren. Jasper wilde alleen niet meer weg van de boot, met al die huurders om ons heen wil hij Aditi goed beschermen. Begrijpelijk, dus gewacht totdat het rustig werd en daarna nog even gaan wandelen.
Door het dorp en dan langs de kust weer terug. Hé een levende krab, we zien langs de dijk eigenlijk alleen maar uitgezogen krabben. De zilvermeeuwen vinden dit een heerlijk maaltje. Er komt een zilvermeeuw aan, ziet de levende krab, roept: mine! mine! mine! en dat was het einde van deze levende krab!
Oh we hebben het vandaag koud!! Wollen truien en winterschoenen weer tevoorschijn gehaald, het was maar 14 graden….brrrrr
