Even wennen en weer door…

Er was wat tijd nodig om te wennen, maar we hebben uiteindelijk weer een ritme gevonden tussen ons bootleven en werkleven. Na een hele lange stilte, zijn we eindelijk weer online. Dus vanaf deze week kunnen jullie weer meegenieten van ons bootleven. 

Wen-weken

De eerste werkweken waren ook flink wennen. Na een heel warm welkom op het werk,  was het aan ons om weer in het ritme te komen en gewend te raken aan de bijbehorende verplichtingen.  Dat duurde een stuk langer, dan ingeschat.  Nu kunnen we na zes weken wel zeggen dat we weer in het ritme zitten en dus weer tijd hebben voor onze blog. 

Tijdens de zes “wen-weken” hebben we absoluut niet stil gezeten. De eerste klus is nog eind augustus uitgevoerd. Er moest een lamp in de bezaan mast gemaakt worden, zodat we licht op het dek en in de kuip hebben. Klimtuig aan en hijsen maar. Ik ben sterk genoeg, girlpower, om Jasper naar boven te hijsen. Hij is dan ook nog een goede klimmer, dus die klus was snel geklaard. Eindelijk hebben we een licht in de kuip, wel zo handig voor de donkere maanden die voor de deur staan. 

De hoogte in

Aan boord hebben we de afspraak wat Jasper kan, kan ik ook. Daarom wilde ik de hoofdmast in. Goed idee, Peet, met je valvrees. Klimtuig aan en Jasper hijst mij naar boven alsof ik niks weeg. Oké,  dit is best hoog, ik vind dit dan ook best spannend. Op de zaling (uitsteeksels mast waar de verstaging langs loopt) mag ik staan. De bedoeling is dat de kraanlijn van de boomfok wordt vervangen. Mezelf vast klemmend aan de mast, met trillende handen en benen is de klus gelukt, ik zal er nooit aan wennen denk ik.

Monnikenwerk

Uiteraard is er de laatste weken voornamelijk tijd in het dek gestoken. Dat is nou eenmaal de zwakke plek. Na veel monnikenwerk waren de eerste buien waren voor ons heel spannend, zou dit al geholpen hebben? Er werd dan ook een vreugdedansje gedaan na de constatering dat de ernstigste lekkages verholpen zijn! De kajuit heeft veel hout en dat vinden wij op zich heel mooi, maar ook donker. Dus is er gekozen voor meer wit, met houten elementen. Wat een verschil, zo lekker licht!

Sjouwen

Vandaag is het wasdag, dus samen met een plunjezak en grote shopper over de steiger naar het sanitair gebouw.  Er hangt een keurig briefje, wegens werkzaamheden gesloten. Ah nee, we wisten dat de douches op die plek werden afgesloten, maar we dachten dat de wasmachines wel water zouden hebben. Er wordt een nieuwe ketel geplaatst en dat is super fijn. Alleen hoe gaan wij nu wassen? We hebben lieve vrienden en moeders, dus dat komt wel goed. Van de week mogen we bij vrienden wassen en ondertussen gaan we daar dan lekker koken en eten met elkaar terwijl de was draait.

Iets te veel rook

De kachel staat alweer aan, de herfst lijkt in onze ogen vroeg te vallen. Voor het eerst in ons leven ervaren we het als gezellig dat de kachel aangaat! Zo’n lekkere warmte en het getik en de andere geluiden maken het gevoel van gezelligheid af.

Tenzij de wind verkeerd staat….Met de wind uit het zuidoosten slaat de wind in de schoorsteen en dat vindt onze dieselkachel niet leuk, wijzelf trouwens ook niet. We hoorden een vreemd geluid, zo’n geluid wat je niet wilt horen met brandende diesel. Bij iedere windvlaag kwam de rook de kajuit in en sloegen de vlammen aan de onderkant eruit. Dus direct de kachel uitgezet en de elektrische kachel aan. De dag erna de kachel schoon gemaakt en uiteraard kon ik het niet laten om mijn gezicht even aan te raken met mijn zwarte roethanden. Voor de schoorsteen hebben we een oplossing, maar dat lezen jullie later nog wel.