Douchen in het haven sanitair
Aditi is voorzien van meerdere gemakken, maar douchen is er daar, nog niet, één van. Totdat we die klus hebben uitgevoerd zijn we dus afhankelijk van het sanitair gebouw in de haven. Douchen is tegenwoordig eigenlijk in bijna alle jachthavens gratis, nou ja gratis, dat zit gewoon berekend in het verhoogde liggeld. In de ene haven is de douche wat beter dan in de andere haven. De luxe van een mengkraan of regendouche komen we in haven sanitair minder vaak tegen, meestal is het een drukknopje. En een vaste kleine douchekop, hoog aan de muur, met een slappe straal. De temperatuur van de douche wisselt ook per jachthaven, voornamelijk tijdens het douchen zelf. De geluiden die ik daarbij maak, helemaal als het water kouder wordt, moeten voor omstanders hilarisch zijn.
Sanitair in jachthavens
Als je in een openbaar sanitair gebouw doucht, dan hoor je nog weleens wat. Het is zeker niet de opzet om mee te luisteren, maar het is een ruimte met voornamelijk tegels, dus ja, dan wordt het wat lastiger om je voor het geluid af te sluiten. De gesprekken die mensen hebben tijdens het douchen zijn ongelooflijk…..ik heb niet zo snel een schaamtegevoel, maar ik sta echt af en toe met mijn oren te klapperen over wat mensen elkaar allemaal vertellen. Soms doe ik mijn oren liever dicht. Ik ga echt niet vertellen wat ik allemaal hoor (en gelukkig niet zie!), jullie kunnen zelf er vast wel een voorstelling van maken. Er is één verhaal wat ik wel graag met jullie wil delen, omdat het te grappig is.
Lidia?
Ik heb gedoucht en sta bij de wastafels me verder te fatsoeneren, zalf, mascara je kent het wel. De deur naar het dames gedeelte zit dicht en een man roept aan de andere kant: “Lidia, bist du hier?” Ik was alleen, dus er komt geen reactie. Wederom de man roept:”Lidia!, Lidia bist du nog hier?” Ik ben nog steeds alleen, dus geen reactie. Het is even stil, de man komt terug: “Lidia!!!, Lidiaaaa!!! Bist dus hier?!!” De man gaat steeds harder praten, misschien is hij bang dat hij niet goed verstaanbaar is. Ik ben nog steeds alleen, dus ik zeg niks, ik heet tenslotte geen Lidia.
Ik ben lidia echt niet!
De man begint nu te schreeuwen: “LIDIAAAAAA, LIDIAAAA, BIST DU HIER?!?” Nou wordt het zielig en eigenlijk ook een beetje irritant. Dus ik zeg terug, op normale toon: Nein, Lidia ist nicht hier”. De man: “Lidia, bist du das?” Huh?? Ik zei toch nicht, dacht ik bij mezelf. Misschien praat ik niet hard genoeg of hoort de beste man niet zo goed, dus ik zeg wat harder: “Nein, Lidia ist nicht hier!”. De man: Lidia, bist du das? Huh, ik praatte nu echt niet zachtjes, nou ja dan maar nog wat harder: Sie ist NICHT hier!!”. De man reageert: “ah Lidia, ich habe dich gefunden, ich brauche dich…..” en begint een heel verhaal in het Duits. Huh?!? Huh?!?
Nu breekt mijn klomp. Ik zei toch dat ze er niet was….de man praat rustig verder, heeft blijkbaar een heel verhaal voor Lidia. Ik roep nu: “Ik ben Lidia niet, ze is niet hier!!!” De man reageert helemaal niet, praat gewoon door, verwacht blijkbaar van Lidia verder geen antwoord meer. Doordat ik fatsoenlijk genoeg gekleed was om de deur open te trekken, doe ik dat dus ook. De man kijkt mij verbaast aan en zegt verbolgen: “Du bist Lidia nicht!” en loopt boos weg. Ik heb bijna in mijn broek staan plassen van het lachen.
Dit is nu natuurlijk een grapje tussen mij en Jasper geworden, er wordt door ons regelmatig geroepen:”Lidia, bist du hier!?!”