Een rondvlucht boven de Orb
We hadden gehoord dat er een vliegveldje voor sportvliegtuigjes is net buiten Bedarieux. De piloten die daar vliegen moeten een bepaald aantal uren per jaar vlieguren maken om hun vliegbrevet te behouden. Wij dachten als ze toch moeten vliegen kunnen wij misschien wel mee voor een rondvlucht.
In de ochtend rijden we naar het vliegveldje. Eigenlijk een groot grasveld op de helling van de berg. Er is een kleine hangar en een clubgebouwtje. Op het veld staan gele sproeivliegtuigen. We lopen de hangar in en spreken daar iemand aan en vragen of we een rondvlucht kunnen maken. Of dat kan? Ja, in principe wel, tegen een kleine vergoeding voor de brandstof, maar er is op het moment geen piloot aanwezig. De man belt wat rond en zegt dat er overmorgen gevlogen wordt, en ja, jullie kunnen mee!
Dus opnieuw naar het vliegveldje. Als we aankomen staat er een Robin klaar. Dat is een 4 persoons sportvliegtuigje met een hele bolle cockpit. Eerst even babbelen met de piloot, hij wil ons gewicht weten, het is maar en klein vliegtuigje en hij wil zeker weten dat we van de grond komen. Gewicht is goed en we stappen in, twee voor en twee achter. We krijgen allemaal een koptelefoon met de boordradio op zodat we elkaar en de piloot kunnen horen.
Het opstijgen hier is wel even spannend. Zoals ik al zei is het niet meer dan een grasveld op de helling van de berg. Dit betekend dat de startbaan schuin omlaag loopt, berg af dus. Motor wordt gestart en na akkoord van “de toren” beginnen we onder veel motorkabaal de berg af te rijden, we hangen zelfs een beetje voorover. Na enige tijd met een rotgang bergaf te rollen stijgen we langzaam op en de piloot zet koers naar de vallei.
Eenmaal op kruishoogte is goed te zien dat het gebied waar we zijn eigenlijk een hele grote hoogvlakte is. Als je op straat niveau loopt lijken het hoge bergen maar eigenlijk zijn het alleen maar dalen.
We vliegen over Bedarieux en volgen de rivier de Orb. Een voor een volgen de dorpjes elkaar op en we vliegen tot voorbij Gorge d’Heric. Daar keert de piloot en de mensen achterin worden een beetje misselijk. Door de grote glazen cockpit wordt alles vertekend en wazig, ik zit voorin en heb eigenlijk nergens last van. De piloot maakt nog een bocht en we vliegen richting lac du Salagou. Over het meer en weer terug richting de vallei.
Terug naar het vliegveldje, dus landen op een helling die omhoog loopt. Ook dit is best weer even spannend en heel anders dan op een vlakke landingsbaan. We staan veilig aan de grond en bedanken de piloot, we vragen wat hij voor de rondvlucht wil hebben. Mhwaa, doe maar 75 euro. We hebben ruim een uur gevlogen met drie personen, ik vond het een superdeal.
